Jorge Luis Borges; kuşkusuz Arjantin'in aynı zamanda Güney Amerika'nın en önemli yazarlarından biri. Eserleri; masalsı bir gerçeküstücülük ile örülmesine rağmen filozofça bir arayışla hayatı ve gerçeği araştıran denemeler. Hikayelerindeki kurgular ve seçtiği konular, bizi doğrudan varlığımızı sorgulamaya götüren imgeler gibi. Borges üzerine detaylı bir inceleme yazmaya gücüm yetmez. Bu konuda başarılı örnekleri meraklı olanlar zaten kolaylıkla ulaşabilecektir. Fakat ben en kestirmeden söylediği şu mısralara dikkatinizi çekmek isterim.
Zaman beni sürükleyen bir nehir, ama nehir benim;
beni parçalayan bir kaplan, ama kaplan benim,
Beni tüketen bir ateş,ama ateş benim,
Evren, ne yazık ki, gerçek;
ben, ne yazık ki Borges'im.
Yıllar boyu , insanoğlu bir boşluğu imgelerle,illerle,krallıklarla, dağlarla körfezlerle,gemilerle , adalarla,balıklarla,odalarla, aletlerle,yıldızlarla,atlarla,insanlarla doldurur. Ölümünden az önce, usanmaz çizgi labirentinin kendi yüzünün imgesini oluşturduğunu anlar.
Jorge Luis Borges
Kum kitabı,
iletişim yayınları 1988
Çeviren: Münir H. Göle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder